-
1 farming
['fɑːmɪŋ]n( agriculture) gospodarka f rolna; ( of crops) uprawa f; ( of animals) hodowla f* * *noun (the business of owning or running a farm: There is a lot of money involved in farming; ( also adjective) farming communities.) rolnictwo, hodowla -
2 monoplane
['mɔnəpleɪn]njednopłatowiec m, jednopłat m* * *['monəplein](an aeroplane (usually small) with one set of wings.) jednopłat(owiec) -
3 horse chestnut
-
4 sheep farmer
nhodowca m owiec -
5 clip of wool
strzyża owiec -
6 distomiasis
choroba motylicza owiec
См. также в других словарях:
owczarnia — ż I, DCMs. owczarniani; lm D. owczarniani a. owczarniaarń 1. «pomieszczenie dla owiec» 2. «stado owiec należących do jednego właściciela; hodowla owiec; ośrodek hodowli owiec» Owczarnia zarodowa … Słownik języka polskiego
karakuł — m IV, DB. a, Ms. karakułule; lm M. y 1. «owca tłustoogoniasta wywodząca się z rasy owiec pochodzenia azjatyckiego, których jagnięta mają sierść zwiniętą w charakterystyczne loki; w lm rasa tych owiec» 2. zwykle w lm «futro, wyprawiona skóra z… … Słownik języka polskiego
baca — m odm. jak ż II, DCMs. bacacy; lm M. bacacowie, DB. bacaców «starszy pasterz owiec, któremu podlegają juhasi dozorujący stada owiec w polskich Karpatach» ‹węg.› … Słownik języka polskiego
baran — m IV, DB. a, Ms. barannie; lm M. y 1. «samiec owcy domowej i owiec dzikich» Baran prowadzący stado owiec. Trzebienie baranów. ∆ zootechn. Baran angielski «królik o bardzo długich, zwisających uszach, hodowany ze względu na mięso; w lm: rasa tych… … Słownik języka polskiego
czarnogłówka — ż III, CMs. czarnogłówkawce; lm D. czarnogłówkawek zootechn. «owca typu mięsno wełnistego, pochodząca od angielskich owiec mięsnych, biała, o pysku, uszach i dolnych częściach nóg czarnych; w lm rasa tych owiec» … Słownik języka polskiego
karakułowy — przym. od karakuł a) w zn. 1: Hodowla owiec karakułowych. b) w zn. 2: Kołnierz karakułowy. Czapka karakułowa. Futro karakułowe. ∆ Łapki karakułowe «skórki z dolnej części nóg owiec karakułowych; futro zszywane z tych skórek» … Słownik języka polskiego
kent — m IV, DB. a, Ms. kentncie; lm M. y zootechn. «owca z rasy mięsno wełnistych owiec angielskich; w lm rasa tych owiec» ‹od nazwy hrabstwa w Anglii› … Słownik języka polskiego
owca — ż II, DCMs. owcacy; lm D. owiec «Ovis, ssak z rodziny pustorożców, występujący w kilku gatunkach, liczne rasy i typy użytkowe chowane i hodowane ze względu na skórę, wełnę, mięso i mleko» Owca dzika, domowa, fryzyjska, karakułowa, górska, stepowa … Słownik języka polskiego
owczarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y «pracownik opiekujący się stadem owiec, hodowca owiec; pasterz pasący owce» … Słownik języka polskiego
pasterstwo — n III, Ms. pasterstwowie, blm «chów zwierząt domowych (bydła, owiec, koni, wielbłądów itd.) połączony z sezonowym stadnym wypasem na halach górskich lub stepach; pasienie zwierząt domowych» Trudnić się pasterstwem. Rozwijać górskie pasterstwo… … Słownik języka polskiego
pasterz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y «ten, kto pilnuje, dogląda pasącego się bydła, owiec itp.; pastuch» Pasterz bydła, kóz, owiec … Słownik języka polskiego